◄**

▼*

►**

Enkele bijzondere gevallen

1.
De [v] en de [f] worden in de Griekse spelling door de ypsilon (υ) weergegeven in het geval van de klinkercombinaties αυ, ευ en ηυ.
Deze worden als [av], [ev] en [iv] uitgesproken als ze gevolgd worden door een klinker of door een stemhebbende medeklinker (β, γ, δ, ζ, λ, μ, ν, ρ) en als [af], [ef] en [if] in de overige gevallen:

ευ αυ ηυ	[ev av iv]	μαύρος	[mávros]	zwart
		Παρασκευή	[paraskevi]	vrijdag
		εφηύρα	[efívra]	ik heb uitgevonden
ευ αυ ηυ	[ef af if]	αυτός	[aftós]	deze
		τελευταίος	[teleftéos]	laatst
		διηύθυνα	[diífθina]	ik bestuurde

2.
De ψ is een combinatie van de fonemen voor π en σ: [ps]
De ξ is een combinatie van de fonemen voor κ en σ: [ks]

3.
Wanneer de medeklinkercombinaties γκ, μπ en ντ aan het begin van een woord staan, wordt de nasaal niet uitgesproken:
 

γκαρσόνι	[ɡarsóni]	ober
μπορώ	[boró]	kunnen
ντουλάπα	[dulápa]	kast

Bij sommige leenwoorden is dit ook midden in een woord het geval:

αργκό	[arɡó]	argot, slang	uit het Frans
τζάμπα	[dzába]	gratis	uit het Turks
μοντέρνος	[modérnos]	modern	uit het Italiaans

4.
In het standaard Grieks (maar niet in het Cypriotisch) worden twee gelijke medeklinkers niet afzonderlijk, maar als één klank uitgesproken. Deze klank is, behalve in het geval van γγ, gelijk aan die van de enkele medeklinker.
Vergelijk:

αλλάζω	[alázo]	veranderen	↔	αλάτι	[aláti]	zout
λάκκος	[lákos]	kuil	↔	ράκος	[rákos]	vod
κλεμμένος	[kleménos]	gestolen	↔	παντρέμενος	[pandreménos]	getrouwd

In formele woorden met het voorvoegsel εκ- en in woordstammen beginnend met een κ- worden de beide medeklinkers wel afzonderlijk uitgesproken.

εκκεντρικός

[ekkjendrikós]

excentriek

↔

εκκλησία

[eklisía]

kerk

Nb1. In het voorbeeld εκκεντρικός treedt wordt daaraanboven aan de tweede κ een lichte [j]-klank toegevoegd. Dit verschijnsel heet palatalisering.
Nb2. Twee gelijke klinkers leiden automatisch tot twee lettergrepen.