◄**

▼*

►**

Vragende voornaamwoord

η ερωματική αντωνυμία

Vragende voornaamwoorden leiden een vraag in.

De Nederlandse vragende voornaamwoorden zijn:
wie, wat, welke, wat voor (een).

De Griekse vragende voornaamwoorden zijn:
ποιος, πόσος, τι.

ποιοι έρχονται;	wie komen er?
πόσα σου χρωστώ;	hoeveel ben ik je schuldig?
τι θα κάνουμε;	wat zullen we doen?
τίνος είναι το βιβλίο;	van wie is het boek?

Het vragend voornaamwoord ποιος wordt verbogen volgens άγριος; πόσος wordt verbogen volgens καλός; τι wordt niet verbogen.

In plaats van de genitivus enkel- en meervoud (ποιου, ποιας, ποιων) komt men ook tegen: ποιανού, ποιανής, ποιανών. Deze varianten worden vaak gebruikt als ποιος zelfstandig gebruikt wordt (met de betekenis 'wie') en soms als ποιος bijvoeglijk gebruikt wordt (met de betekenis 'welke'):

ποιανού είναι αυτό το βιβλίο;	van wie is dat boek?
ποιανού συγγραφέα είναι αυτό το βιβλίο;	van welke schrijver is dat boek?

 

De accusativus mannelijk ποιο(ν) krijgt verplicht een slot-ν als deze vorm zelfstandig gebruikt wordt:

με ποιον μιλούσες;

met wie was je aan het praten?

Als de vorm bijvoeglijk gebruikt wordt, is de slot-ν niet verplicht, al wordt hij doorgaans wel geschreven en uitgesproken, zeker wanneer het zelfstandig naamwoord dat erop volgt met een klinker begint:

ποιον άνθρωπο είδες;

welke man heb je gezien?

 

In de versteende uitdrukking: περί τίνος πρόκειται; (waar gaat het over?) komt men een genitivusvorm van τι tegen. In zwaar verouderd of zwaar ironisch taalgebruik kan men het oude vraagwoord τις (wie) en τίνος (van wie) aantreffen:

τις φταίει;	wiens schuld is het?
τίνος το όνομα έχει;	wiens naam draagt hij?

Nb. Zowel het Nederlands als het Grieks kent ook nog diverse bijwoorden die een vraag inleiden:
- hoe, waar, wanneer, waarom, waarbij enz.
- πώς, πού, γιατί κλπ.

Nb. Vragende voornaamwoorden worden ook gebruikt om een afhankelijke vraag in te leiden.

Nb. Vragende voornaamwoorden worden ook gebruikt om een betrekkelijke bijzin in te leiden.