◄**

▼*

►**

Verbuiging, naamvallen

η κλίση, η πτώση

Verbuigingen zijn de veranderingen die lidwoorden, bijvoeglijke, zelfstandige en voornaamwoorden ondergaan in vorm en uitgang.
Het gedeelte van het woord vóór de uitgang heet de stam.
De veranderingen worden bepaald door het geslacht, het getal en de naamval.

- getal (enkelvoud of meervoud) (in de spraakkunst spreekt men van getal om aan te geven of het over één of over meerdere eenheden gaat)

- geslacht (mannelijk, vrouwelijk of onzijdig)

- naamval.

De verbuiging is niet gelijk voor alle woorden die verbogen worden. Vaak zijn deze wel gelijk voor woorden met dezelfde uitgang of stam.
De diverse verbuigingen worden in detail besproken bij de lidwoorden, bijvoeglijke, zelfstandige en voornaamwoorden.

Het Grieks kent vier naamvallen:

- 1e naamval, nominativus, ονομαστική

- 2e naamval, genitivus, γενική

- 3e naamval, dativus, δοτική (alleen in archaïsche uitdrukkingen)

- 4e naamval, accusativus, αιτιατική

- 5e naamval, vocativus, κλητική.

Vooruitlopend op de behandeling in de Syntaxis:

De nominativus wordt (onder andere) gebruikt voor het onderwerp.

De genitivus wordt (onder andere) gebruikt waar het Nederlands een constructie met het voorzetsel 'van' gebruikt.

De dativus wordt, net als in het Nederlands, alleen nog in enkele oude uitdrukkingen gebruikt (bijvoorbeeld: met voorbedachten rade, ten gevolge van). De dativus werd oorspronkelijk ook gebruikt waar het Nederlands een meewerkend voorwerp gebruikt. Het Grieks gebruikt daar tegenwoordig de vormen van de genitivus voor. Dit leidt ertoe dat de Griekse terminologie stelt dat het meewerkend voorwerp in de γενική (genitivus) staat.

De accusativus wordt (onder andere) gebruikt voor het lijdend voorwerp.

De vocativus wordt gebruikt in de zeldzame situaties dat een persoon of zaak wordt aangesproken of geroepen.

Nb. In zeer uitzonderlijke gevallen wordt het meervoud vormgegeven door het Engelse meervoud. Een voorbeeld: το κομπιούτερ, τα κομπούτερς.